Bir doğu da bir batıda ritimli çalışan güneşe
bazen yarım bazen dolun olan aya
gözümüze sefa veren denize
bize cefa çektiren kara kışa
haznesinde mutluluk barındıran yaza
pencerelerimize sıkı fıkı dolaşan sarmaşığa
fal bakmadan yerinde güzel duran papatyaya
dokunamadan sadece saymakla yetindiğimiz yıldızlara
benzetmeler kurgulayıp oyunlar oynadığımız bulutlara
ıslanmak istediğimiz o ılık yağmurlara
kırmızı güllere
şarkı söyleyen bülbüllere
sessiz göllere
susuz bırakan çöllere
çağlayan nehirlere
yosunlu derelere
bile

şiir’ler yazmak istiyordum..
ama!
olmuyordu

benim için yeniden her gün var olan
bazen tam arada yarımlatan
gördüğümde mutlu kıldıran
uzakta soğuk bırakan
yakınında iken yakan
candan öte saran sarmalayan
çiçeklerden de güzel kokan
büyülenmiş gibi durup baktıran
teni yumuşak bembeyaz olan
sırıl sıklam da ıslatan

bir dünyam vardı

adı
aşk’tı
sevgi’ydi
sevda’ydı

Şiir’lerimin Anahtarı
her daim ondaydı.


s.g.