Oysa herkes bir şiir yazmıştı
Sevdasına..
kimi bunu kağıda dökerken
kimi dağları deldi
bir diğeri çölleri aştı
canını verdi uğruna
ateşlerde yürüdü
işkenceler gördü
kör oldu
beter oldu
kalem tutmadan yüreğe yazanlar oldu


birde gök yüzünden mürekkep alıp
ağaçları kalem edasında tutup
toprağı kağıda dönüştürenler ki sorma

yüreğinde yangın sabaha kavuşturmaz sanki
öyle çığlıklar atanlar ki
dilinde sözcüklere kâfiye yaptırıp
sesiyle yazanlar vardı..

Dua’sında kavuşmak istemiyle
Allah’a yalvarıp
Melek’lerin yardımıyla
sevap defterine işletenler..

elini bırakmadan saatlerce
gözlerinin derinine bakarak sadece
gözleriyle hissettirenler..

pencerenin karşısında
bir kova beyaz boya
ve bir kahverengi saplı fırçayla
duvara döküp
dünya alem görsün isteyenler


mutlu edenler
gerçek sevenler
aşk acısı çekenler
ayrılık görenler
yazdı


her biri bir şiir yazdı.


s.g.