Bir çıkış arar oldum kendi içimden
Kelimelerin dilleri boğulurken

Birbiriyle çarpışmaya başladı heceler aklımda
Sallanıp durdular şiddetle, karanlığın ortasında

Ah zihnimi yoran kaskatı kelimeler
Birbiri ardınca sıralanmış düşünceler

Yeri yurdu yokmuş gibi demir attılar
Bir ahval içinde benden kayıp var

Cümleler ki çarpmış dört bir yanıma
Kaç zamandır zihnim enkaz altında

Bir çıkış arar oldum kendi içimden
Kelimelerin dilleri boğulurken

Zaman bir zelzeleyle mağdur, dalgalı
Gölgelerin izi, geceden kaçtı

Sürüklendi yaşam geleceğin bilinmeyenlerinde
Geçerek yapar gibi, aslında geçmeden de

Var ki bir eziyet, adı yaşamaktan geçe
İçimde bir katran, bin soluk yerine
Ve bir zehirden ibaret, ne varsa
Katman katman içime dolmakta

Kurtuluş çareleri saklanır berilere
Bir zifiridir aklım karanlıktan öte

O ki, geçit vermez benden bana
Yorgunluklar sararken meçhul bir anda

Hayat ki bu, ahlar ülkesinden bir toprak
Ele avuca sığmayan birer kaçamak

Yaşamak yaşamak; zamanda bir işkence
Geçerek yapar gibi, aslında geçmedende

murat_dogan37