Yeniden doğuşun üzerinden onlarca yıl geçmişti
Belki de bu hakiki değil, sadece bir temenniydi

Ben biri sayarken o, son derece soğukkanlıydı
Köşesinden ayrılmadığı köhne bir tahttı

Tarihti bu, insan yaşamı kadar aciz değildi
İlmek ilmek can alırdı, yaşatırken geçmişi

O gündü hatırladığım, tüm vazgeçişi
Bir müphem kıştı, işin asıl hakikati

Önümdeki buğuydu görmemi engelleyen
Can alıcı konulardı bahsi geçen

İçi Ortadoğu karışıklığında olan
Zaman ve mekâna sıkışarak kaybolan

Birkaç hissin toprak altında kaldığı
Kimi zaman yaşam bulmak için çırpındığı

‘’Bir zaman’’ diyerek tarifte bulunamadığım
Sessizliğe bürünmüş yiğit bir aldanışım

Kükrüyor mürekkebi boyunca adım adım
Bir müphem kıştı, asırlar boyunca yazdığım

Yeşil bir vadiydi var ve yok eden
Çıkıp gitmek için izin vermeyen

Zaman ve mekânın ikiyüzlü olduğunu öğrendim
Dehşetle bu imtihanı geçmek istedim

Asılı durdum öylece, tarih sır vermedi gelecekten
Oysa geleceğin tarihiydik, geçmişe niyetli değilken

Öz yurdumdan mahrum edip sürdü beni
Duman oldu gözüm, fark etmedim hapsedişini

Bedenim ve ruhum güneşin gülüşüne hasretti
Bir müphem kıştı, kelimelerin izah ettiği

Şimdi varlığım, bel bağlanmayacak bu cihanın kıyısında
Ne tam olarak içindeydim ne de dışında

Tüm yaşantıyı sadece izlemekte kararlıydım
Ben, kendim dışında her şeye uzaktım

Çevremde gerçekleşen hiçbir şey benimle ilgili değildi
Ben ne bir kukla idim ne de hayatımın senaristi

Çünkü yazsaydım, yazmazdım şu anı
Ne öznesi olurdum hikâyemin ne de cellâdı

Şimdi bir çöldür gerçeğim, sürüyorum kervanı
Yürüyorum susayarak, aşıyorum her yanı

Ki yaşamak bir mucize ve mücadeledir
Ölüm ise en büyük belirsizliktir

Belirsizlik çoğu zaman hayatın karartısıdır
Belirsizlik kimi zaman bir müphem kıştır