Öyle görünme birden
Bilmezsin, alışık değilim
Ezberlemişken sensizliğin en ince ayrıntılarını
Öyle görünme birden

Zaten sen diye bir şey yoktu
Öyle de kandırmış olabilirim kendimi
Sadece arada bir yokluyordu aklım beni
Bilmezsin, uzun zaman olmuştu

Adınla karşıma çıkan sen olmayabilirdin
Ki öyle görünüyordu, bana göre
Bendeki sen, sendeki sen örtüşmüyordu
Sadece arada bir yokluyordu aklım beni

Senin bir daha ayak basmayacağın bir yaşamda
Olmak ya da olmamak meselesiyle
Çırpınıp duran aklım, sessizce beklemekte
Bir ihtimal olmaktan da çıkmıştı çoktan
Kesinliğe bürünmüş yokluğun, bir asırdır
Diğerleri bir kandırmadan ibarettir
Sadece arada bir yokluyordu aklım beni
Kandırılan bendim! Kandıran ben!
Onun izahı yoktu aklımda; bir muammaydı
Bendeki bir histi var olan, başka açıklamam yoktu
Başka açıklamam yoktu, bendeki bir histi var olan
Aslında bir başkası değil, kendime de geçmiyordu sözüm
O açıklama, o his, o varlığıyla yokluğu bir olan
Neydi? Düşünmek aklımın ucundan geçmezken
Aklıma takılanda oydu bu yaşıma kadar
Bu yaşıma kadar, işte tüm kayıp buyken birazda
İlk olmayışıydı en kötüsü, kendimi esir edişimin
Ve bir adım öteye gidememenin adıdır en başta
En başı neyse, şimdiye tesiri de aynısıydı ve sonrasında da