2022
26 yaşındayım
Bir tarihte, dediğim gibi, yazmaktan vazgeçiyordum
Sümer adamı diretiyordu, yazmayı bırakmam için
O gün her şey son bulabilirdi
Henüz tohum toprakla buluşmuşken
Kendime yaptığım ihaneti gözlerimle gördüm
Kulaklarım işitti, kalbim hissetti
O büyük yanlıştan dönmeyi düşünmedim bile
Çünkü inancım kuvvetliydi
İnancım beni cehennemle ödüllendiriyordu
Farkındaydım ya da değildim ne fark eder?
Bu büyük günahı isteyerek işliyordum
Konuşup duruyordum, gözlerim boşlukta gezinirken
Kelimeler dilimde boğuluyordu
Etrafımda bir insan tanesi yoktu
O günlerde aklıma düştü, peşini bıraktım
Bilmediğim bir şeydi hatırlatan
Bilmediğim bir şey
Bilmiyordum, bilmiyorum
O gün her şey son bulabilirdi
İskender’in tahta çıktığı yaşta idim
Elimde avucumda varlıktan eser yoktu
Ben bu olabilirdim ancak
O 13 yılda dünyanın yarısını alırken
Ben hiç hiçbir şehre sığamadım
Hicretinden hicret olmalıydı varsa imkanı
Kurtuluş yolunu aradım durdum düşünerek
Dönüp dolaşıp aynı şehirde uyandım
Kurtar beni diyordum, kurtar beni
İskender’in ayak bastığı toprakta idim

Bunca zaman koymadı doğruyu aklıma
Hep benden bekledi, ben ondan bekledim
Yazdım dilimin ucuna gelenleri
Kelimeler dilimde boğuluyordu
Kurtar beni diyordu, kurtar beni
Bu İskender’in ağzından çıkan ‘’öldürün’ emri idi

Gün oldu yer ağardı, gün oldu gökyüzü kurudu
Kimi hırsından vazgeçmedi
Şehirlerden şehir beğendi
Beğenmediğini terk etti
O gün her şey son bulabilirdi
Savaş bitti
İskender bile bu dünyadan gitti
Henüz 32 yaşında idi