Bir somuncuk ekmek bakır küçük bakraç bir içimlik çorba
o bile geçmez boğazımdan ,genzimde kan kokusu dolu
kulaklarımda yankı yapıyor inleyen sesler
vatan diyor iki dudak arasında son sözü




Morfin mi? o çok az,acı içinde inliyor askerlerim
can kopuyor sanki canımdan savaşın en kanlı günleri
bir duvar dibinde hıçkıra hıçkıra ağlıyor kulaklarını tıkamış
elleri ile sanki çıldırmış gibi



sarılıyorum sımsıkı ,galiba dramın tam orta yeri,
az sonra salacağım ellerimi yetiştirmem gereken
sargı bezi,serum şişeleri



O da nesi ?yüzü sarılı bir subay inleyemiyor bile
sadece görünen o gözleri,yastığını düzeltirken kolumu yakalıyor kuvvetli elleri,
şaşkınım değişip duruyor şu yüzümün acı dolu mimikleri
sevinemiyorum sağım solum vakitsiz ölüyor
önce vatan! diyor hala şu toprağın korkusuz askerleri