Bir kış masalının esiriyim
Üşütüyorsun buram buram her yerimi
İçimden çıkarıp atasım var artık seni
Gözlerinde gece karanlığı
Kalbinin buğusu bile yazdırmıyor adımı artık bakışlarına
Yüzünde sonbahar esintileri belli belirsiz
Ve adresi belli olmayan yalancı gülüşler
Dudaklarında...

Dilini bilmediğim bir ülkede yaşıyorum sanki
Sol yanın yabancı
Ve her sözün anlamsız...

Her hangi bir zamanın içinde uyudu galiba aşk
Arayacak dermanım da yok zaten
Lakin ayak izlerim silinmiş geri dönüş bile imkansız
Gönül tezgahında neler işliyorsun bilmiyorum
İlmik ilmik sökülüyorsun içimden
Mevsimler gibisin artık
Gittin benden, değiştin...

Gece senin gözlerinde kalsın...

Yeter artık gözlerinde uyuduğum...

Karaları çıkarıp attım
Ve yüreğimdeki bütün ışıkları yaktım
Uyandım...
Ay doğuyor şimdi...

Sensizliğimin ilk gününe...