Bıktım artık..
Kalbimi kıranlardan
Kalbimi kırmayı bırakıp canımı alanlardan
Dönüşü olmayan yollara çağırıp orada bırakanlardan
Önce güldürüp sonra da ağlatanlardan
Üzerime üzerime koşup başkasına sarılanlardan
Bıktım artık..

Bıktım çünkü
Bıktığım şeyi düşünmekten de bıktım
Hayallere aldanıp şarkılar söylemekten
Hemen herkese inanıp peşinde sürüklenmekten
Yanlışları doğru gibi görmekten
Hiç sevilmemesi gerekeni en başta sevmekten..

Anlatıyorum ama dinleyenim çok az biliyorum
Dinleyenin de anlayıp anlamadığını şüpheyle izliyorum
Bir başkasına anlatıyorum sonunda yine ben dinliyorum
Herkesi dinleyenin ben olduğumu bilmekten de bıkıyorum
Zaman ilerledikçe hayatım değişecekmiş sanıyorum
Zamanın bir büyüsü yok saçlara ak düşürüp vücudu yormaktan başka
Bıktım artık doktor reçetesinde bulunmayan ama ilaç denilen zaman kavramından da

Bir insan ağlarken diğerinin kahkahalara gömülmesinden
Mazlumun yegane serveti umudunun elinden sökülmesinden
Derdi verenin derman yolunu göstermemesinden
Ayrılıkların hep vakitsiz an da gelmesinden
Dünyanın varlık içinde olanın önünde dönmesinden
Güzel duyguların pervasızlar tarafından kirletilmesinden
Bıktım artık.


s.g.