çok uzun yollarda bulsam kendimi
gayrı-ihtiyarî sürüklese beni ayaklarım
güneşin koynuna doğru yürüsem
gitsem, yol alsam meçhûle
yol hiç bitmese
ben hiç yorulmasam...

kaçsam, bıçak yarası hatıralarımdan
içimde öğütülmüş zehirli acılardan
sonra yabancı bir semtin ışıklarında ellerimi ısıtsam
bir sokak kemanının tuhaf büyüsüne kapılsam
iliştirsem ruhumu âhengine
ve yorgun çalgıcıya cebimde ki son tebessümü bıraksam
herşeyimle başka bir şehir koksam
ve akşam üstü yorgunluklarda bulsam
bambaşkalığımı...
şemsiyemi versem yalın ayak çocuğa
yağmurda koşsam rüzgara bıraksam
karmakarışıklığımı...
terk edilmiş bir kaldırımda sorgulasam
hayattan çalınmışlığımı...
ıslak sokaklarda aralasam karanlığımı
ve bıkmadan usanmadan yazsam
yarım kalmışlığımı...

yollara çıksam
upuzun meçhül yollara
gayrı-ihtiyarî sürüklese beni ayaklarım
saklasam
derin
kayboluşlarımı,
karanlığa gömülmüş
bütün
yok oluşlarımı...

✒T.Y.