Şimdi yeniden ellerini tutabilme şansım olsa keşke...
Sesin sesime nefesin nefesime karışsa yeniden...
Baharlar açsa yüreğimin en derinlerinde....

Sen giderken aşk ile yanan kalbimi de götürdün
Beni ölüm gibi soğuk yangınlara attın
Biçare bıraktın,nefessiz bıraktın
Ölüm fermanıma mührünü bastın sanki
Sen giderken gözlerim toprağa karıştı
Saatler durdu,mevsim bahardı ama içim kıştı...
Buz kesti dünya..
Ve güneş artık sensiz bensiz bir zamanda saklı kaldı

Hep üşüyeceğim....

Yatıp sığınacağım yer sensiz ve kapkaranlıktı,
Bir zamanlar kale gibi sığındığım yüreğin
Canıma can olan bedenin
Gökyüzüm gibi ışıl ışıl içimi aydınlatan gözlerin yok ki şimdi
Aşkın büyüsüne nasıl inanayım artık
Sen yoksun,
Sonsuza kadar gölgem olamadın
Beni sarıp sarmalayan kolların yok ki şimdi
Günaydınım olamadın karbeyaz sabahlarıma
Ellerin silmedi gözyaşlarımı
Dudakların susturmadı feryatlarımı
Sen gittin.
Giderken görmedin ki nasıl kırıldı kanatlarım
Nasıl çözüldü dizlerimin bağı,,,, koptu sanki ayaklarım.
Koşamadım,seslendim sadece ama duymadın duyuramadım
Sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum kendi kendime
Giderken dönüp bakamadın ki gözlerime son kez
Ben ardın sıra bakmakla ağlamakla yetindim sadece

Hayalin hiç yalnız bırakmadı beni çok şükür
Senden vefalıymış...
Bir an olsun ayrılmadı yanımdan,,
yoksa yaşayamazdım bunca yıl biliyorsun.
Sen giderken beni yanında götürmedin ama
Hayalin bekliyor baş ucumda .
Bu mutluluk bu avuntu yetiyor şimdilik bana...

Kavuşmak mı?
O ne zaman olur bilmiyorum.
Bekliyorum...
Sen yoksun....ama bir umut işte...
Yaşıyorum..