biliyor musun kömür gözlüm?
seni sevmenin çıtır taze bir lezzeti vardı yüreğimde
hiç bayatlamayacak ekşimeyecek kadar güzel bir tat
senin gülmelerinin keyfini çıkarmak
toprakdan filizlenip güneşin tadını alan çiçek kadar güzeldi
ellerinin sıcaklığı kalbimi dipsiz kuyulardan çıkarır
iliklerime işlerdi...
seni sevmek ömrümün ezberiydi sanki satır satır aklımdaydı her halin
parmaklarımın saçlarının arasında gezinmesi
bütün dünyayı dolaşmaya eş değerdi biliyor musun?
bana sarıldığında hissettiğim o güç
çelik zırhlara bürünmüşcesine güven veriyordu yüreğime
korkum yok oluyordu ,ben bile şaşıyordum cesaretime
seni sevmek yücelmekti, yükselmekti, ölmemekti...
sen varken her şey tamamdı
hayat sen demekti ,
ne güzel sevdim ben ve ne güzel sevildim
aşkın gözü körmüş ya hani
biz sadece birbirimizi görmüşüz,,,, diğerlerine körmüşüz.
yavaş yavaş sinsice yaklaşıp etrafımıza pusu kurmuşlar
fitne fesat bakışlarıyla yalan dolan dilleriyle bizi vurmuşlar
farketmeden ağır yaralar almış yüreklerimiz
daha hayatımızın yaşanması gereken en güzel baharları varken
biz kışa döndük bir anda soğuduk buz olduk
hiç bitmeyecek sandığım o koskocaman aşk
yılların ,yolların, ellerin dillerin içinde kayboldu sanki
ilk önce gözlerin uzaklaştı benden kömür gözlüm
siyahı ben bir senin gözlerinde sevmiştim
şimdi her yer siyaha büründü de sevmez oldum tüm renkleri
sonra sesin soluğunda duyulmaz oldu kulaklarımda
etrafıma bilmediğim tanımadığım yüzler sesler yaklaştı
öylesine bir kargaşa ve karmaşa içine soktular ki beni
ben benden uzaklaştım,ben benden çıktım kendime yabancılaştım
dedim ya etrafımız sarılmış
yüzümüze güle güle kuyumuzu kazdılar be kömür gözlüm

______ bendeki bütün ezberlerin hala aklımda
şimdi sadece herkes herkesin olmasını istediği yerde
yüreklerimizin ne alemde olduğunu bilmesin kimse
bırakalım hayat devam ediyor sansınlar
nefes almak değildir yaşamak.....bilmiyorlar ki

_______hayat bitti,,ö(z)lüyorum şimdi...