Kendi kıyısıyla mesafesi kadarken umudu
Hissedarı olduğu mutluluğu
Ve nasibinde ki hüznü
Kimse alaşağı edemez

Her dünün naaşını kaldırırken
Her yarının doğumunu çıldırtır
Meziyette kaldığı haliyle hamleder

Aynı mikyasta değildir aynanın yüzü
Aynı çarşının pazarından alınmış olsada
Aynı vakti iki kez göstermez

Arzu hali yoktur fakru zaruretin
Her zaman tek nefeslik nefsi vardır
Ayılana kadar sevda çekecek

Bazen sual eylediği zanlıdır kalbi
Bazen emin bildiği aklının şaibeliği
Gelir boğazına tıkanır

Makul cinnet cephesinde ölmek şehlaca
Beter bir şahitlik sayılsa da
Hizayı bozacak güçten mahrumdur

Haydi haylanıp haklanalım misafirliğimizi
Dünya yokluğuna maske olalım
Kaderimize muska gibi asılalım meşkimizi

Diline malik kalbini konuşsun
Kuşkularından korkmadan gelip
Sözlerine sadık kalanlar
Anlayabilsin hakikati

Sızlanıp sıklığını darmadağın ederek
Topraktan olduğunu unutanın yaralarına
Sencileyin değemeyenler
Kılık değiştirsin yine nafile

Şairlerin kımıldamadan ağladığı
Kanlarını döktüğü kelimelerden çıksın artık
Yalnızlık denilen kutsallık