Kaç şiir oldu sana yazdığım
Kaç gece oldu hasretine ağladığım.
Şiirler şehir oldu bende
Yazarken kağıt olup yandığım.
Kağıtlar hapisdir zaten bana.
Öyle de olmalı hasretin varken içimde...

Sen benim İstanbulumsun
İçinde kaybolup kaybolup
Kendimi bulduğum...
Sokakların vardır senin
Bulvarların caddelerin...
Günahların vardır içlerinde
Marmara kadar derin
Cinayetlerin vardır her hanede
Cesetleri, ellerin kadar serin.
Belki de beni sana çeken şey budur
İspatlanamayan masumiyetin.

Savaşlar çıkıyor bu şehirde,
Tanklar uçaklar silahlar değil
Ellerin gözlerin giriyor bu mağlup kente
Kurşun gibi vurduktan sonra beni
Ateşlerimi söndürüp giderek
Sensin üşüten bedenimi.

Anladım ki aşkmış ,
En çetin meydan muharebesi.
Anladım ki hep yenilirmiş
En çok sevenler kafilesi
Bu şehir artık yıkılmalı
Sana yazdığım son şiir olmalı.