Bir yol var;
Hep sana çıkıyor ucu başı
Ne olur ölüm olmasaydı sonunda
Bir umut olsaydı,küçüçük de olsa bir umut...
Bir nefes olsaydın baç ucumda
Gitmeseydin böyle ap ansız
Kararmasaydı ömrünün en güzel çağları
Bir filiz olsaydın yeşerseydin,açsaydın yaşasaydın
Bir can olsaydın canına can kattığınla
Evlenseydin barklansaydın çoluk çocuğa karışsaydın...
Beni böyle başı boş çaresiz bitkin yıkık bırakmasaydın

Dün geçtiğimiz beraber yürüdüğümüz sokaklarda
Bugün omuzlar üzerindesin
Duyuyor musun kara gözlü meleğim ceylanım?
Bak bu yakılan ağıtlar senin için...

Oysa bir hafta önce beraber arşınlamıştık bu sokakları
Ana kız alt üst etmiştik çarşı pazarı
Söyle kınalı kuzum beyaz gelinliklere bürünemeden
Kefenlere bürünen kızım söyleee...
Söyle kim giyecek şimdi o çok beğenerek aldığın ayakkabıyı
__Ya annecim haftaya anneler günü şimdiden alıvereyim deyip te aldığın
Üzerine biricik kızından biricik annesine yazdığın o paketi nasıl açacağım ben şimdi?
Açamam ki özene bezene yazdığın o yazıyı bozamam ki?

Musalla taşında gördüğüm o soğuk beden senin mi?
O kokusunu sevdiğim taramaya doyamadığım saçların örtmüş göğsünü
Oysa ben bir hafta önce taramıştım o up uzun saçlarını
Beline kadar uzanan o ipeksi saçlarını bir kerecik daha tarasam
Öpsem koklasam seni ne olur?
Bir kaç tel saçın kalmış aynanın önündeki tarakta
Nasıl aldım nasıl kokladım nasıl sakladım avuçlarımın içinde bir bilsen
Sanki yanımda beliriverdin o an ellerin omuzlarımdaydı
Kara gözlerinin bakışı yansıdı bir an aynaya
Ahhh öpmelere koklamalara doyamadığım
Şimdi ben yaşayan bir ölüyüm
Şimdi ben anne değilim artık
Bir anne diyenim olmayacak artık etrafımda
Sen gelinlik hayalleriyle büyüyen nazlı kızım
Küçükken düğünlerde gelinlik giyecem diye ağlayan kızım
Yaşın on dokuz kara topraklara sarıldın kara gözlüm
Sen hiç büyümedin ki benim gözümde
Sen anne olmayacaksın ki
Ben de anne değilim artık
Seninle beraber öldüm bende

Sen kara topraklara
Bende bu hayallerinle dolu dört duvar arasına...
Gömüldüm aslında....
Artık gözlerin yok bana şirin şirin bakan
Avuçların yok ellerimi sıkıca tutan
Kokun yok sesin yok nefesin yok nazlı ceylanım
Ben şimdi nasıl nefes alırım,nasıl yaşarım..?
Bir umut olsaydı küçücük bir umut olsaydı ahhhh ahhh.
Geri dönüşü yok ki o gidilmez dönülmez yolun
SEN GİTTİN BEN BİTTİM KIZIM....
RAHAT UYU NAZLI CEYLANIM.....


__________________________Anneler gününe bir hafta kala 19 yaşındaki tek evladını kalp krizi sonucu kaybeden bir arkadaşın duygularıyla yazdım bu şiiri....Allah rahmet eylesin.Allah düşmanıma bile evlat acısı göstermesin....AMİNNNNN...