Takılı kalmak huyumdur

Hastalık derecesinde
döner düşüncelerim
Ve ben yine anlamadıklarımla başbaşa otururum

Ölümü hangi yüzle beklediğimi bilmediğim gibi
Bilmem nerden aldım bu iradesizliği

Galiba kılıç darbeleriydi beni zayıflatan
Gam ve gamsızlığın ruhumda ki savaşında

Hepimizin olmuştur böyle zamanları
Bir belirsizlik çöker hayatımıza
Bağdaş kurup oturur
Niyeti yoktur kalkmaya
Biçilmiş ömrümüzü heba edip dururuz
Ölüm ansızın gelir
Biz bunu unuturuz
Duyduğum her sela aynı yerimden sarsar
Hele ki genç yaşında ölenler kadar
Hiçbir şey ürpertmez beni

Bir sela hatırlatır
Dünyalık unutturur
Bir haber hatırlatır
Telaşlar unutturur
Bir gerçek hatırlatır
Nefsimiz unutturur

Ölüm içine alınca
Unutmak unutulur

Aslında dünya budur
Bense gerçeği bir türlü idrak etmem
Dalarım bitmek bilmeyen dünyevi dertlere
Ömrüm bu hengamede boğulur da boğulur