Bir anlam arayışındayız hepimiz.
Görevdir diyip benimsediğimiz,
Kutsallığı hayat olan
Nefes olan
Ekmek olan bir ’anlam’

Hazırlıklar tâ başından tastamam.
Yollar çizilmiş kaderle.
Yolculuk emredildiği an.
Arayışına çıktığımız bir ’anlam’

Bugüne dek bulanların sayısı az.
Amacını unutan,
Üşenipte cayan çok.
Ama bu durum bizi yıldıramaz.

Bazen anlamı ararken kendini kaybeder insan.
Bu bir boş bulunuştur.
Ne vakit kendini bulur,
Kaldığı yerden devam eder yoluna.

Herkes farklı yollardan gider.
Bu kuraldır.
Yollar kesişebilir başkalarıyla.
Fakat kaide bozulmaz,
Sonuç yalnızlıktır.

Pes eden, boşluğa savurur kendini.
Sarsılır ilkin,
Ne yapsa çıkamaz saplandığı boşluktan.
Gittikçe batar,
Gittikçe boğulur.

Gelgelelim,
Bulduğu anlamı yitirende vardır.
En çok onlar acınası,
Dünya en çok onlara dardır.

Yani mesele sadece bulmak değil.
Bulunanı yitirmemek,
Uğrunda çaba sarfetmek,
Kendini kaybetmeden,
Umudu kaybetmeden,
Amacı kaybetmeden uğraşmaktır,
Varmak için istenene...