"Hikayesi rengi kadar gerçek"


’Kırmızı’ Sultan

En saf yaşında buldu onu aşk
İyiyle kötüyü
Doğruyla yanlışı ayıramadığı bir zamanda

Henüz çocuktu Sultan
Ve hep öyle kalacaktı aslında
Öyle temiz
Öyle gerçek

Daha 14 ünde
Öğretmenim diye gezinen bir adamın
Keyfi istedi diye
Evlendiği küçük bir kızdı
Ama Sultan ne bilsin gerçekle yalanı
O çocuk kalbi ne bilsin doğru olmayanı
Gözünü ilk açtığı adama güvendi
İlk aşkı öğretmeniydi
En masum duyguları onaydı
Ona adanmıştı

Sırf kıskandı diye attığı dayakları
Görmedi
Göremedi
O kırmızı yakışıyo dedi diye
Kırmızıdan başkasını giymedi

Derken yediği dayaklardan çok
Aşkını hatırladığı bi 10 yıl geçti
Çocukları olmuyordu
Doktor tüp bebekle olur dediyse de
Okumuş cahil öğretmen kabul etmedi
Boşandılar
Yataklar dar geldi Sultana
Dünya dar geldi
Leyla oldu bekledi
Bir ümit diye yıllarca
Giydi tüm kırmızıları
Haykırdı kendince aşkını, acısını
Çıktı Konya sokaklarına
Dükkanlara, parklara
Karıştı hayata

Başkasıyla evlenmişti öğretmen
Çocuğu da olmuştu üstelik
O sarı saçlı yeni eşinden
Ama yar olmamıştı hiçbiri
Ölüm haberi geldi Sultana
Ve bu hikaye,
Kırmızı Sultan için de
Bizler için de bitmedi