Yol yorgunuyum

Şarkılarla çıktığım yolculuğum

Derman bırakmadı anılarım da



Bütün bütün kaybettim izlerini
Siliniyor film kareleri ömrümün
Sanki yiten asır değil de benmişim gibi
Bir ölünün sürüklediği ıssızlara doğru
Yol aldım aklım ve ayaklarımla

Mühürlenmişti bana ait olanlar
İşlemiyordu kontrol ettiğimi sandıklarım
Nereye varacak bu başına buyruk
Soluk soluğa koşmalarım

Bir sonraki istasyona kaç insan var
Ya siyahlar maviye üstün çıkarsa
Durun müsaadem yok ağlamanıza
Daha nice destanlar yazacağız birlikte
Nice güneşli günlerde yine el ele

Biter dediğimiz her şey bitti mi şimdi
Yıpranmışlık koparamaz bazen bağları
Dost demek mi hatırlatır bazı şeyleri
Yoksa biriktirilmiş hatıralar mı

Fırtınaya kapılmış yaprak misali
El mahkum diyerek bıraktım kendimi
Hayretler ülkesinden geçtim
Hey gidi kasabasından, ah be yollarından
Bir başka bakıyordu ordaki çocuklar hayata
Sonra hissetmeye başladım güneşi ensemde
Ayaklarım yavaşça değdi toprağa
Düşüncelerim değişmişti belliydi
Çocukların gözlerindekinden gördüm gözlerimde
Ben de artık onlar gibi bakıyordum hayata