Tenha bir sokakta yakıcı rüzgar savurur beni
Ağlayan kız çocuğu seslerinde denizi bulur ellerim
Caddeyi aşınca anneler görürüm
Belli ki o yavruların sebepleridir onlar
Sağa sola sallanırlar tahta bir beşik gibi
Dillerinde eksik kalmış ninniler tamamlanır

Sahi tamamlanır mı diye geçiririm içimden
İnanmak isterim
Ve inanmak susturur olmazları

İnanmak ya
Hani o bitmeyen savaşlarımı başlatan sebep

Başımı rüzgara dayayıp dalarım uzaklara
Rüzgarım yükselir, yükseldikçe hızlanır
Bomba ekili yerlerden papatyalar çıktığını görürüm
Dumanlarından ekmek kokusu gelir burnuma
Kadınlar ağıdı keser, türküler mırıldanır

Rüzgarımdan inip sarılırım dillerini bilmediğim insanlara
Ezelden tanışmışlıkla anlaşırız
Amaç birken araca ihtiyaç yoktur çünkü

Samimiyet başımı döndürür çökerim toprağa
Elinde bir kap suyla görünür küçük kız
Gülücük kondururken yanağıma
Lezzetini ömrümce arayacağım sudan içerim

Artık gitme vakti gelmiştir

Bilirim
Eli öpülesi ihtiyarların aminlerine karışmış
Bir çocuğun duasıdır bu manzara

Ve hep
Maviye inananlar adına
Güzellikler dilerim