İçimde duvarları zorlayan bir şey var
Nedir bu
Nedir oraya sığmayan
Elimi attığım kalbimi dört nala koşturan
Hayır hayır
Katiyyen delirmedim
Ama iyi de değilim
Geçtim Leyla’nın yollarından
Sordum ahvalini dinledim derdini
Anlattı Leyla ama yabancı geldi çektiği
Bu değildi ya
Bu olamazdı
Taşıyamadım içimdekini düştüm yollara
Dağda taşta izleri vardı
Rüzgâr onu söylüyordu sanki
Papatya bile fazlasını biliyordu benden
İyice dermandan düştüm
Bulamazsam ölmeliydim de
Bulamadan ölemezdim
İçimdeki kaburgamı çatlatıp beni öldürmeden
Taşıdığım şeyi öğrenmeliydim
Ey gök
Ey insanlar söyleyin
Nedir beni onulmaz dertlere sokan
Sol yanımda ağrı taşıyorum
Aslı, Şirin, Zühre de bilmiyor bunu
Acılarımız örtüşmedi
Onların ki bir yerde bitmişti
Benimkinin gelmedi sonu
Geceler gündüzlerce acısını çektim
Gözyaşlarım yanağımdan değil yüreğimden süzüldü
Ben yandım
Divane oldum
Bulutlar ağladı halime
En kötüsü de bir ilaç bile yoktu derdime

Aradım, aradım
Zaman geçmiş
İçim ezilmiş
Ruhum ateşlerde pişmiş
Olgunlaşmıştım
Güneş açtı gördüm onu
Kuşlar öttü duydum onu
İşte sonunda buldum onu
Meğer basit sevdalara sorup vakit kaybetmişim
Meğer o hep oradaymışta görmemişim
Taşıdığım Aşkmış
Maşuğum,
Yüceler yücesi Allahmış

























şiir değil, müziği anlatıyor derdimi