Çoşname

I.

İçinde her türlü dellenmenin
Evrildiği ufuk
Diline dilini hapsetseydi
Uyumayacaktı milleti
Geçmişten gelecekti yine
İhtişamını hiçe sayarak
İzahı olacaktı sebeplerin

Böyle uslu yakamozları olan göl
Onun kenarında çılgın bir deniz olur
Çareyi çoğaltan elini tutardı
O el elden ele yüreklenir
Görücüye çıkartırdı hayatını
Görsün diye insanlık
Adaleti asaleti

Fikrinin tetiği çekilip
Yaylım ateşi başladığında kelimeler
Mermi olurdu
Ölümü öldüren
Ölüm ki ölmekten yorulur
O yeniden diriltirdi
Usulüne göre

II.

Samiri bir uçuk kullukta hevesken
Musa vakur yokuşların adamlığına misal
Zaman iplik yumağı
O zamandan beri çözülen
Bir rengi kesin Musa
Diğer her rengi bin Samiri

Annem hep çalıştığın yerden sev derdi
Musa maslahatı gözeterek
Kalbimi sıvazlar
Samiri suçlu bir ukdedir derdi
Ben benim olanı hep aziz bildim
Aziz belledim ezelden
Bu yüzden

Kimse kimseyi duyduğu kadar
Gördüğü dokunduğu kadar değil
Ancak sevdiği hissettiği kadar anlar derdi
Annem Musanın annesinden mülhem
Kelimelerden aklımı inşa ederken

/
Ol cümlenin harf kelime hizasına
Dair yaşamayan adam
Yani sen yani sen
Ama hep mananın mahlesinde
Musa olmuşta doğmuş olan
Yani sen yani sen

Benim hilkatime bakma sen
Bir şair bir şiir fitlemesin seni
Sen önce bi Allah de
Gerisi geleceğine gelecektir
Gelecektir en son sen

III.

Gel gül dense hayatın çekilmezliğine
İnsanın insanla çelişen hallerine
İnsanın kendine ihanetine
Daha hakedeni bulunmaz
Daha güzel güleni bilinmez

Kahkaha iklimine renk verip
Yağmur ruhuyla ciselesiği maviliğin
Kuluçkasına yatmış bir süprizdir
Her anı bir hatıra saadetiyle yeşerttiğini
Bilene, lutfedilmiştir izan

Bir de boz ayı nefesli nefsine
Nasihat kabul edişi vardır biperva
Aynalara aşinalığı malumken
Aynalara ayna olması çok bilinmez
Kimseyi başka kimse olarak susmaz
Konuşmaz başkası olarak çünkü

IV.

Bahtı feyizli bir dem tut
Sınandığın herneyse o sen olacak
Niyet besle besmeleyle
Nefes ver uzlete
Nefes al kalabalıklardan

Gökyüzü kalaylı bir okyanusa düştüğünde
Ufkun bakır rengi grubunu bekle
Karanlıkta ürken dalgaları
Rüzgarınla teskin et

Sen dağların doyurduğu
Bozkırın bağrına bastığı aşksın
Elinin erdiği küsürata bakma
Gönlüne hapsettiğin gök senin
Kürşadlığı bilensin ya
Alinin davasıyla yürüyüp gel
Alinin kanıyla öl öleceksen