0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1018
Okunma
mahallem soğuk
tüm sessizliğe rest çekmiş perdeler
her hıçkırık kara dumanlı kazâlara benzer
inleyen raylardan çarpışarak çıkan vagonlar gibi
her hıçkırık kaçak bir nefes, bir imdat..
karadır bacaları mahallemin
yalnızlığa ıslanmış evler
ve kızartma kokusuyla bastırılan hüzünler
mahallemde yürüyen kadınlarla
aşılan tüm yokuşlar yıkılışları yener
yarısı boş bir file parmaklarını kesmiş
dudakları çatlamış
çamaşırları çarşamba pazarından
ve kirpikleri her daim temiz
taze gözyaşından
gözleri hep dolu dolu
yüreği roman
elleri sümbül kadınlar
ve mahallem..
lâle desenli tül bir perde arkasında
yorgun ter damlaları
çorba ve sigara kokusu..
ve mahallem
eleme mahal
elemime hâl
hâlime mahal
benim küçük dünyamda
âmâk’ı hayâl..
✒T.Y.
5.0
100% (1)
