Şiir düştü geceye, karanlığı yırtarak
Leyla karası gitti, seni gördü gözlerim
Gönlü bir aşk kapladı, yayılıyor artarak
Seni anlattım seni, güfte oldu sözlerim

Çınlıyor kulağımda, kahkahalar salışın
Yollarıma bakarken, uzaklara dalışın
Hani bir iç çekerek, uzun nefes alışın
Seni görmediğim an, bilsen nasıl özlerim

Gönlümün mihrabında, dualarım hep sana
Baktığım asumanda, sensin en güzel rana
Sevdiğim sensin diyor, mahmur gözdeki mana
Çığır açtım gönlünde, silinir mi izlerim

Hazan hüzün bulutu, dağılırken başımdan
Senin tüm güzelliğin, gitmez hayal düşümden
Hay di gidelim desem, gelir misin peşimden
Perdelerse bakışın, çözemezsin gizlerim

Ne menekşe, ne sümbül, yüzün benziyor güle
Gördüğüm an ben seni, inan kopar velvele
En güzel diyarlarda, koşuyorken el ele
Mutluluk sarsın bizi, gerçek olsun tezlerim

Okşayan rüzgârlarla, dağları aşmak için
Aşkın okyanusunda, yüzerek coşmak için
Sevda nehirlerinde, denize koşmak için
Gel diyor bak, sevgili, haykıran avazlarım

Lüzumsuz’um canana, canan da bana bakar
Eğer yanımda yoksa, uykusuz şafak söker
Berceste dizelerim, buram buram aşk kokar
En güzel türküleri, sana çalar sazlarım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

ASUMAN: Gök yüzü
MİHRAP: Cami ve mescitlerde, kıble yönünü
gösteren girinti
RANA: Göze hoş görünen
MAHMUR: Aşk sarhoşluğunun verdiği sersemlik
VELVELE: Gereksiz heyecan, telaş