soğuk geceyi,
gece ise beni hırpalıyor
çabalarım boşa
soluğum kesik
anılara bulaşmış şarkıları ölmüyor ömrümün
içimde yarım duyguların suskun melodileri
kıymık gibi saplı kalbimin ortasında
kırgınlığımdan besteleyemiyorum öykülerimi
sıcak kaçmış yatağımdan sinsice
ayazların göğsüne yaslıyorum başımı
al gece, al koynumdan bütün sevmelerimi..

şu çekmecede dursun kalbim
git gide ağırlaşıyor her gün
kuş olup uçsam
inan,
gökyüzünde saklanacak yer bulamam

oyunbaz ruhların sevda taklidine kandı
en beyaz çocuksu gülüşlerim
tutkumu tutukladı iç mahkemem
çıktım, tutuksuz yargılandım
ve tutkusuzum da elbet
yaz kızım: cezâsı yalnızlığa müebbet!

berbat bir öykü, dedi gece
satırımın tam orta yerinde
bitti mesâi dedi, konu kapandı
ve sabah kapıda beklerken
kalbimi sakladığım yere
isimsiz bir şiir bahşiş bıraktı

kırıldı kalem
söndü ışıklar

isimsiz bir şiirin sesi
gecenin yankısında
öykümün boş sayfalarına düşüyor
ve hepsi aklı-evvel yüreğimde
çaresizliğimin alfabesini yazıyor..

✒T.Y.