Kaçımız deli
kaçımız akıllı

sen gibi
gözlerin gibi

öyle bir gün gelmeli ki!
sabahın köründe kapıma
aklımı odamda
kalemlerin arasına bırakıp
gideyim

mesela
biri mavi biri beyaz olmalı çorabımın
papatyaları diyorum papatyaları
vazoda unutmalıyım

kopartırken kimseler yoktu
adresi bile belli değildi
olmasın adresi papatyaların

adresi olmasın
kimseler olmasın
kimse görmesin...

unutayım sancılı geceleri
kapı önünde
elimi tutan kalabalığı
görmeyeyim bir daha

gittiğim yerde
papatyalar olsun
arılar, kelebekler
cırcır böcekleri, kurbağalar
kavak ağaçlarının hışırtıları
bahçenin kıyısından terse yöne akan dereler olsun

unutayım her şeyi
unutayım
konsomatris Leyla gibi
köşede ki iflas eden bakkal gibi
yırtayım
Zimem defterini

sabaha uyanayım hiç bir şey olmamış gibi
öksüz bir çocuğun gözlerinde.

bir de şu pencereler var
önemli mesele
açık olmalı ardına kadar
kapılar kadar

pencereden imbat
kapıdan aydınlık yarınlar gibi girmeli
selamsız sabahsız.

bir gece
Nazım gelmeli
bir gece
Ahmet Arif
bir gece
Cemal Süreya
bir gece
elinde şarabı ağzında dolu dolu küfürleriyle
Can baba girmeli
provasız şiirler okunmalı
adresi belli olmayan evlerde...