Hey Nefs’im
Bedenindeki suçlar
Kızgın mille dağlanırken
Gözlerin hala soluk soluğa aç
Bak izinsiz
Giyiniyor yeniden gecenin şehvetini
Bir ölünün kefenine aşık olduğu gibi...

Hey bana ait olmayan bedenim!
Sana emanet edilen
Can kafesinden
Ben demekten vazgeçebilir
Hiç olarak
Dönebilir
Özün gibi kaybolabilirsen

O zaman işte o zaman

Döne döne
Rabbine kul
Hiç’e Aşık
Toprağa ölü
Ateşe su olabilirsin.

Hiç’lik makamında

Aç olduğunda
Doyabilmek...
Susabilmek...
Bilmenin ağır yüküyle
Ve bilerek aslında hiçbirşeyi bilmediğini
Susmak; vakur bir edayla ve sabırla
İmtihanımsın diyebilmektir.

Her gidişten
Dönebilmektir
Özüne
Aşk’la

Hiç olmayı başarabildiğinde

Gece olur
Karanlıkta
Ağlar nefs’siz ten
Ne sağır duvarlar duyar
Ne de kelebekler ölür

Boş mezarlara!..

Hiç olabilmek için
Kainat kendine dönerken
Makamlar sınanır
Bir çift gözün imtihanında..