Kimi bekliyorsun ki!
gelsin diye
kapının ardında saklanmış yalnızlığın
dünden kalan hayallerin
seninle beraberken

gururunu
geçmişini
düş kırığı eylül gecelerine misafir edersin
ellerinin arasından kayıp giden hayatın gibi
gözün hep sahilde ki limandadır

vakti gelip
ne zaman bir gemi kalksa limandan
iskeledeki palamarın ucuna çakılır gözlerin
rotası belli olmayan o kalkan gemi geri dönecekmiş gibi
nefesini tutarsın gözden kayboluncaya kadar

seni en çok giden gemiler değil?
uğurlayanı olmayan
yolcuları üzer

ne zaman bir gemi kalksa limanından
ardına saklandığın
ya bir kapı
ya da perdesiz kirli bir cam vardır

sen öyle ulu orta ağlamaz
ağlayamazsın

görürler diye
gözlerinde ki aşk-a

hıçkıra hıçkıra
susamazsın kelimelerini

mavi bir mendile saklarsın
mendili cebine
cebini ceketinin içine saklarsın da
bir tek kendini saklayamaz sın
...... gözlerimden

aklına gelmez
unutursun her şeyi
arkasında geçmişini bırakan gemiye
kaçak binen yolcular gibi
gitmenin bu kadar zor
bir o kadarda anlamsız olduğu.

bitimsiz yarınlara
boş odalara
suskun duvarlara
kendini mahkum ettiğin günden beri
kimi bekliyorsun ki!
gelsin diye.

kapıların ardında saklanmış yalnızlığın
dünden geriye kalan hayallerin
seninle beraberken

salondan hicaz
önünde durduğun pencereden hıçkırıklar
sokağın başından
serseri ruhlu topuk sesleri yükselirken
sesi kısılır yalnızlığın
.
.
sen yine bir başınasın...

// Bir çanta dolusu hatıra var ; tavan arasında sensiz...