çıldırdı yakamozlar
adını söyleyen kuşlar
yoruldular çoktan
bir kenara çekilmiş
yüksek sesle ağlıyor
ülkemdeki topraklar…

gitme kal
sıvasını döktü ayrılıklar
rutubetli ve nemli duvarlardan
selamını veriyor zaman
eğilip
başım gözüm üstüne dediğim anlar
yeniden doğurdu annem beni bu aşktan...





gitme kal
denizler yasta
ölü balıklar vuruyor kıyıya
cebimdeki insanlıktan
bir damla sudan
fırtınalar kopartıyor
dudağımın kıyısına bağlanmış rüzgar
gitme kal
gidersen
astım nöbetlerine tutulur
ciğerlerimdeki çocuklar
ve alerjik reaksiyonlar baş gösterir gövdemde
midemdeki kramplar
ötenazi isteğiyle yanıp tutuşur
eminim
kussam
hep bir ağızdan konuşacaklar
içimdeki ölü çocuklar…




iple çektiğim anlar
günler günleri kovalar
suretinde uçuşan kuşlar
gelip karşıma oturduğunda
mutluluktan akar gözümden yaşlar
gitme kal
dilimdeki azaptan
kalbimdeki mirastan
payını al…




buyum ben
ben buyum
dağınık saçlarım
sana bıraktıklarım
inişlerim çıkışlarım
agresiflik baş tacım
bilmem kaç voltta hayat ağacım
ister kabul et
ister etme
sana tabi olmaz
kenarda bıraktığım boşluklarım…





canımı sıktığında zaman
büyüyorsun dedi babam
çapraz sorguya alındı
onyedinci yaşım
anneme paralel acılarım
sırtımı sıvazladı akşamdan
suya bastırdığım avuçlarım
bembeyaz çıktı bu savaştan
gitme kal…




ülkesi mavi
yanakları pembeli
çocuklar doğuracağım sana
kaburgamdaki inançtan…

sen yinede kal
ölüm hak miras helal…