geceydi
tutup kendimi bir masala anlattım
yaşasın inançlı tüm devler
sağ olsun tepegöz
aynı yolu yürüdüler benimle
kılıcını bana verdi ali baba
biat etti kırk haramiler
bir varmış bir yokmuşunda anın...

"bir kadın çizeceksin" diyordu radyoda ahşap bir şarkı
seni düşündüm
dudağın dudağıma kanadı diye
intihar eden saçlarını
elindeki makası
Havva ana geldi aklıma
kendini imha etti bir sızı
kaburgamın altında...

kayıptım
tren raylarından
asfalttan şoseden  "sana" diyerek yürdüm
çakıl taşları törpülendi
hüznüm tazelendi
çaylar tazelendi
yolüstü bir lokantada
tarihin bir yerlerine sindiydik ya hani
kimseler bulmasın diye bizi 
zaman eskidi
tanıdık göz korkumuz tetikte durdu sürekli
masalın en korkunç yerinden fırladım yeniden gerçeğin jilet ağzına 
hüznüm gergef gergef işlendi
dolanıp ilmek diye boynuma
tekmelerken buldum kendi sehpamı...

yüreğim bukağılı
gözlerim bağlı
annemin hamur kokuyordu sanki elleri 
büyümüştüm
insanlaşmıştım
isyanlaşmıştım tüm masallarda
seni düşünmüştüm sonra
gözlerini
gözlerin ruhuma azrailin kemendi...

yanlış masala girmiştim oysa
yanlış hayale dalmıştım 
ali baba da kırk haramilerin safındaymış meğer
tüm susamlar açılmış 
tepegöz tutmuştu tüm yolları 
yanılmıştım...
 
çokça hırpalanmış kelimelerle
anlattığım masal
söylediğim şiir
hayal ettiğim sevgili 
yaşadığım hayat başkalarınca yaşanmıştı
tercihlerim hıncım
hıncım inancım
inancım tutuşmuştu
araftaydım
tavaftaydım
gah Hasan gah Huseyndim
ne yana dönsem zehir
ne yana dönsem düşman
söylesin biri
kimdim ben kendime sürgünken böyle...