Bir uyansan
görsen senin için açtıklarımı...

Mesela bir şehir kursak birlikte
kimseye aldırmasak.
Bir gelsen

öpsen kırmızıyı benim yerime
anlarmısın seni ne çok sevdiğimi.


sönmelerle
ışığa baktığımda ben
beliren sokağın açlığı
uzun ağaçların içinde saklansanda...

Güçlü bir ses çıktı ortaya
o çemberi üzerimize kıvırdığımızda
havada akşam işaretleri...

sarı bir gökkuşağı çizip
içine atmanın tüm geçirilmişi
deli gibi boyamanın vaktidir..

benim tanıdığım gibi
her gece bir mektup gibi
hikayeleri vardı birde ince yazısı
herkes şaşırdı yıldızları görmesini...

geceler çırılçıplak
kendime şehir arıyorum
göçmek için ağaçların yaprağına
geceler giysisiz
geceler bekleyen
bir hayal kuyusuna eğilmiş bakıyorum
kendime bir şehir arıyorum...

kaçmak imkansızlığım
labirentin içindeki irdeleyiş

diş aralarında saklanan sırlar bunlar
hep kaybeden

benim bedava mutsuzluğum...