İki ayrı tende
gece olunca
masal gibi yaşanıyor aşklar deseler de
hayat yarına bırakılmayacak kadar değerli
yarın yaşanılmayacak kadar kısa iken
nelere ihanet etmiş
nelerden vazgeçmişiz meğerse.

İlk defa
söz verdim
saatler seni gösterdiğinde
bu gece seninle arama kimseyi sokmayacağım

giderken doldurduğun kandilleri yaktığımda
fırtınaya tutulmuş yağmur yağsa
gök gürleyip şimşekler çaksa da

ilk önce
tozlanmış anıları bağlarım dilek ağacına
çiçeklerle akşam suyu verir

o çok sevdiğin
ateş böcekleri sarmaya başladığında
tozlanmış çatı arasında bekleyen
sana hevesi kalmış ne varsa

misafir edeceğim
son defa

belki!
belki yarın akşam buralarda olamam
alnından öpüp helalleşeceğim

taş plakta çalan hicaz makamına
yaşlanmış dizlerimin ağrısına
kirpiklerimin kanadığına aldırış etmeden

bu gece ilk defa seninle arama kimseyi sokmayacağım

kasabada ki evlerin ışıkları sönmeye başladığında
afişsiz
biletsiz
seyircisiz
tek gösterimlik
iki kişilik
’ Aşk Masalı adlı oyununu yaşlanmış masamdan
seyredeceğim; seyretmesine de ’

bu sessizlikte neyin nesi

son gecem
son saatlerim diye mi kokuyor toprak
yoksa bahar mı geldi ne?
hep bu mevsimde kanıyor kirpiklerim

dilimin tutuklusu
ruh ikizim
...... memleket sevdam gibisin

yaralı
yarı özgür
şuh sevdalı

adının ne başına
ne de sonuna ’ nokta ’ bile
koymaya kıyamazken

sense adını dahi bilmediğin
boyası eskimiş
yolcusuz bir geminin güvertesinden
seyrederken tepede ki evi

arkanda bıraktığın
ben miyim diye
soracaksın kendi kendine ..

oysa ki!
’’ Bazınızı, bazınızla imtihan edeceğiz...’’ demiş Yaratan
beni de seninle imtihan ediyor! hala öğrenemedin mi..?