1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
723
Okunma
Yok Olmak
Kötü adam rolündeydi gece
Mütecaviz bir niyetle sızdı içine
Rüyamın kıpırdamadan duran mutluluğunu
Alaşağı edecek bir sancılanmayla
Kıstı sessizliğin ağrıyan ateşini
Müneccim ılgalı bir çok yıldız üşüştüğünde
Kimse anlaşılmazı kulağına almadı
Sevinmek için hazırlanan çiçekler
Güneş göreceli bir misalle kandırıldıktan sonra
Abartılı bir dantel gibi serpildiler toprağa
Zihniyetini izli bir mermiyle söyledi
Racon keser gibi aşka
Titreyerek yalnızlığını örttü gönlüne
Artık çocuk olamayacak kadar merhametsizdi
Ve nesli çoğalan şairlerden olmamak için
İşci arı olmamak için
Şiirden ve çiçeklerden nefessiz
Yok olmayı seçti
Yok olmak kimseye zarar vermeyen bir fikirdi
Yok olmak yol istemezdi
Ömür yahut yurt da gerekmezdi
Yok olmak mahçubiyeti olan
Ama mihneti olmayan bişeydi
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
