Geç kaldığım ne varsa
Ve erken geldiğim her neresi ise
Daha çok bulamadım kendimi
Öldüm öldüm dirildim herkimse gibi
Koynunda uyudum gecenin
Omuzlarına çıktım sabahların
Bahçesinde oynadım yalnızlığın
Aristokrat güneşine türkülendim
Rüzgarına direndim
Çiçekleriyle öpüştüm koklaştım
Manzaranın münasip yerlerinde
Ben de varım diye efelenip kostaklandım
Dahası olmalıyım diye hayıflandım
Sonra baktım ki insanlığa
Tanrı lardan bir orman olmuş yeryüzü
Gökyüzü gadablanmış
Ben inmek istedim bir çok kez
İndim hatta
Sonra bir sebeple bindim tekrar

Allaha inanıp
Hiçbirşeyin tanrısı olmamak adına
Yörüngede kalmak istedim

Fırtına tuttu beni
Bir aşktan aldı
Bir tamaha savurdu
Bir hüzne yurt kıldı gönlümü
Bin derdi bayrak açtı
Hep kendimi arattı
Buldurdukça eskitti
Azalttı yıprattı
Eğdi büktü vazgeçti bir köşeye fırlattı
Yenisine baktı
Namlusuna sürdüğü mermi tazeliğince
Makbul kıldı