Diline yük
omuzlarına ağır geldiyse
aşk
yandım demeyeceksin

bu kapıda pişen de
yana yana gelen de bizdendi
giden de...

huzuruna çıkıp
secdede ölmek isteyen de
öldüm diyen de bizdendi...

Ataşıyla yanan da
minbere çıkan da
kelamına agu katan da
bal katan da bizdendi.

ola ki
vah dersin
vah ki haline vah
ne yandım de
ne de yanarım de

haşa söz meclisten dışarı
ben beni aştım
sığmam
dört duvar arasına dersin

O vakit
altından işlenmiş kaftanın
kibirdir

her sabah giyindiğin

sendeki güzel
sendeki benim
kaftandan ’ kefen ’ ola mı ki!

geldiğin gibi gideceğin aklından çıktı mı acep

karnın tok
döşeğin sıcak
üç akçeye üç akçe ekler
dünya malına meyledersin

içinden geçirir
kırk yıllık ibriğini
yenisine yeğlersin
ibrik saraydan gelse neye yarar

fakirin Zekariya sofrasında
altının kıymeti yoktur bilmez misin
tas olsa neye yarar
kazan olsa neye yarar

değil midir ki
bir taş aşa
bir kuru döşeğe
iç çeker hayıflanırsın

O vakit
bunları mı ararsın
hak kapısında

posta çıksan
ne olur
çıkmasan ne olur

hu çekip
kimisi yandı kavruldu
divane oldu
makamına erdi

kimisi de
yandığını sandı

sen ki!
dünyalığını yaparken
diline yük
omuzlarına ağır geldiyse
aşk
yandım demeyeceksin...
.
.
.
unutma?
hakka giden
yoldur
her gün yürüdüğün...

istesen de
istemesen de...