0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
655
Okunma

Herkes kendi ölüsüne ağlar
ağlarken
matemini tutar
silahların gölgesinde
ilk önce
karanlık çöker ölü şehirlerin surlarına
sonra sessizlik
gün batımında başlar
yaprakların rüzgarla dansı
seyrederken
unutursun kendini
nedensiz
sebepsiz
ıslanarak
ya da unutmak gelmiştir içinden...
bazen
bir sokak lambasının altında
çaresiz..
bazen
kimsenin bulamayacağı izbe bir sokakta
sarhoş..
.
.
kapanmayan yaran canını acıtır...
prangalarından firar eden bedeninde
düş’le gerçeği ayırt edeyim derken.
gideceğin yeri de unutursun lambalar teker teker söndüğünde?
nedensiz
sebepsiz
ıslanarak
unutursun kendini
ya da unutmak gelmiştir
nedensiz
sebepsiz...
5.0
100% (2)