Aşkta gurur yapanlar da vardı, benim gururum sesini duyana kadardı.
O zamana kadar neler kurardım kafamda, ne düşüncelerle boğuşur dururdum da.
Sesini duyduğum an biterdi her şey.
Karamsarlığa kelepçe vururdum o an.
işte o an bu koskoca dünya da bir sen yaşardın bir de ben.
Biterdi insanlık, cennete ulaşmış kadar huzur dolardı içim.
Yüreğim kuş kanadından sıyrılır kollarına koşardı o an.

Aşkta gurur yapanlar da vardı, benim gururum adını duyana kadardı.
Tüm hafızam yeniden doğmuşum gibi tertemiz olurdu.
Tüm yaralarım iyileşir, tüm benliğimle senin olurdum o an.
Rüzgarla konuşuyorum ara sıra, seni soruyorum ona.
Dokunamadığım saçlarını nasıl okşadığını.
Yüzüne bıraktığı tebessümleri anlatıp duruyor.
İşte o an ölesim geliyor.
Aynı şehrin birbirine uzak semtlerinde oluşumumuza isyanım boy gösteriyor.
Öyle istiyorum ki nefesini hissetmeyi, o kadar çok düşlüyorum ki seni.
işte o an seni bana getirmeyen yollara, içinde ki çocuğa, çalmayan telefona sitemim boy gösteriyor.
Aşkta gurur yapanlar da vardı, benim gururum Düşlerime gelişine kadardı.


1can
06/08/2015