İçimde sana büyüyen kırgınlıklarımı engelleyemiyorum.
Günden güne büyüyor bir fidan gibi.
Yaşayamayacağımız günlerin acısını yaşatıyorsun ya bana.
Buz kesiliyor yüreğim.
İçimde kıyamadığım kelebeklerim ölürken kılımı kıpırdatamıyorum artık.
Öyle isteksiz yaşatıyorsun bana hayatı.
Hiç olmadığı kadar nankör artık geceler.
Seni düşünmekten uyuyamadığım geceler o kadar çoğaldı ki bilemezsin.
Çetelesini tutmuyorum artık sana yazdığım şiirlerimin.
Gülümsediğimi fark ettiğim de suçluluk duyuyorum.
Sanki senin olmadığın günler nefes almak suçmuş gibi kanatıyorum kendimi.
Sana karşı bile bile lades tutuyorum.
Yokluğunun cezasına katlanamıyorum.
Mutlu olmak gelmiyor içimden.
Susup bir köşede günlerce ağlamak istiyorum sana.
Zaman sonra acıyorum kendime.
Kızıyorum sonra hiç acımadan.
Alış diyorum alış, gelmeyecek.
Hiç senin olmayacak o.
Sana ait hissetmedi kendini.
Unut diyorum hırsla.
Gülüşün geliyor aklıma yeniden tutunuyorum geçmiş günlere.
Bir zamanlar vardı yine olabilir umudu yeşeriyor içimde.
Böyle dengesiz anlar yaşıyorum aylardır. Yokluğuna Sarılmaktan yoruldum.
Çiçekleri sevmek gelmiyor içimden. Güneşe sığınıyorum, yalnızca o ısıtıyor hücrelerimi yokluğunda.
Boğazıma kadar battım sana, bilmiyorsun!
Zaman sonra anlıyorum ben bana gelmeyişini seviyorum.
1can