Olmamalıymış, insanın hayatında kendini unutacak kadar sevdiği biri olmamalıymış. .
Bunu sen öğrettin bana..
Geçmişini yok sayıp geleceğe kucak açmamalıymış mesela..
Gülüşüne güldüğü, gözyaşına öldüğü biri olmamalıymış hayatının başyapıtında.
Görüyorsun ya unutulmuyor işte. .

Dokunduğun elin, sürdüğün nefesin unutulmuyor onca karmaşada..
Bir şeyler hep seni getiriyor önüme. .
Bir koku, bir ses tonu..
Ne bileyim..
Ben mi unutmak istemiyorum yoksa anılar mı yapıştı üzerime bilmiyorum. .
Kestiremiyorum bundan sonrasını gözümde. .
Zaten senden başkası da canlanmıyor ki gözümde. .
Söylesene!
Sen nasıl başarıyorsun yok saymayı?
Ya da ne bileyim, sen nasıl devam ediyorsun hayatına. .
Ben Yokmuşum gibi, biz kaybolmamışız gibi?
Hadi bana doğruyu söyle, okurken bu satırları kimin acısı batıyor göğsüne? ??

1can