Sebebini bilmediğim acıların koynundayım nicedir.
İçime damlıyor kızgın lavlar gibi

Gözyaşlarımda ince bir sicim

Acımasız hatıralarda saklı bir sır gibisin

Usandım kendimi sana anlatmaktan

Pencere kenarında, ellerim yüzümde,
gelmeyişini beklemekten usandım

Ardımda bırakmak istesem de seni

Çiçekler ekiyorum eski saksılara –

Bilmeden hâlâ seninle
Hadi, bir cesaretle çal kapımı

Ama olmayacak…

Dökülmeyecek dudaklarından o büyülü cümleler
Usandım umut kurmaktan

Geleceğe dair fallar kapatmaktan
Seni içimden silmenin bir yolu olmalı

Bu yangını söndürmenin bir yolu...

Ama biliyorum,

Günün sonunda yine o boş duvarlarda seni düşleyeceğim

Rüyama gelmeye bile tereddüt edeceksin

Bir ayağın hep eşikte
Git.

Git artık.

Şimdi sana arz-ı hal dizsem önüne,
sayfa sayfa-
Anlamayacaksın biliyorum.

O yüzden git...