Yüreğimin sancaklarında asılı kaldı adın.
Unutması mümkün olmuyor.
Kazıması veya silinmesi olanaksız!
Öyle bir darbe vurdun ki, hiç bir merhem tesir etmiyor.
Rüzgâr bile düşman sanki bana, bir yerlerden kokunu getiriyor burnuma.
Elini hissediyorum bazen göğsümde,
Yarama tuz mu basıyorsun yoksa iyileştirme çabalarında mısın anlamıyorum!
Acıma acı katıyorsun.
Demişti bir şair “canımı acıtan da sendin acımı dindirecek olan da” diye.
Şimdi çıkıp gelsen şu kapıdan diner mi acılarım?
Yoksa yerle yeksan mı olurum bilmiyorum.
Gözlerim o kadar alışmış ki hayalimde ki sulietine,
Kanlı canlı bir kez daha görsem neler hissederdim
Ya da kaç tane duyguyu aynı zamanda yaşardım bilemiyorum.
Kimler de bıraktın kokunu, kaç tene değdi tenin bu düşünceler yiyip bitirecek beni..
Aslında korkmuyorum ya da korkmamayı diliyorumdur bilmiyorum.
Gözlerine bir kez daha inanmaktan, onlara bir kez daha sığınmaktan korkmuyorum.
Tüm acılara göğüs gerebilecek kadar cesurken,
Seni bir kez daha sevmeye gücüm kalmıyor bazen.
Bir kez daha tutmak o içinde ki çocuğun ellerinden,
Sürükler mi beni yine yangınlara.
Sence korkmalı mıyım seni yeniden sevmekten.
Gelmeyeceğini, asla yanımda olmayacağını bilerek,
Tekrar sevmeli miyim seni düşlerimde.
Sırf acılarım son bulsun diye.
Sadece sana özlemim bitsin diye?


01/07/2015