Günlerce uyumadigimi biliyorum ben.
Günlerce susup, iç çekmeyi. .
Göğsümün altında barınan kalbimin benden hükümsüz attığını. .
Hickiriklarimi avaz avaz duvarlara firlattigimi..

Ama kiyamiyorum kalemini kırmaya..
Günlerce gözlerine baktığım fotoğrafını yakmaya..
Kendime acimayip sana kiyamamak ne acı. .
Oysa ki ruhumla dokunurdum sana..
Keşke hatırlamak kadar kolay olabilseydi unutmak...
Zafere ulaşmak kadar zor sessizliğe katlanmak..
Son kullandığın bardağa dokunamaya korkuyorum,
Silinirse parmak izlerin diye..
Yapamıyorum. .
Seni düşünmediğim günlerin geleceğini bilmek bile kanatiyor içimi.
Herşeye rağmen seni unutmak istemedigimi fark ediyorum..
Zaman sonra geçecek,  kapanacak açılan yaralar biliyorum.
Geçsin istemiyorum. .
Yine dokunmak istiyorum tenine..
Parmak uclarimla oksamak istiyorum kirli sakallı yüzünü. .
Yıllar sonra yine yanında uyumak istiyorum huzurla..
Icimde ki yangın,  canımda ki acı hiç geçsin istemiyorum. .
Beni aglattigin geceleri bile hatirlamak istiyorum.
Yine,  yeniden sadece seni sevmeyi diliyorum..
Git uyu şimdi alışmak istediğin tenin kokusunda..
Ben artık sadece benim olduğun zamanları seviyorum. .