BİRİKMİŞ NEFRETİNİ KUS

vay canına demekten gayrı hiç bir söz bulamıyorum.

geçmişte neler yaşadın böyle
hangi karanlık çekti seni dehlizlerine
muhakkak ki hapsedilmişsin

kurtarmak için kendini
tırtıllar gibi yaralamışsın tenini

kaçmak gibi bir niyetim yok senli rahmetten
tacirler dönünceye kadar bekle
tebligatı yapılmış icradan
kurtulacak nefesin

gıyabımda yazılmış cezalarım

ne kadar birkmiş nefretin
her hecesi şefkatten yoksun
ben ise suskun
ben ise çaresiz
uyuklar göğsümün sol yanında isyanların

söyle neydi seni bu noktaya getiren
kim öpmedi o narin ellerinden
ahraz çığlıklarla
suslara mahkum edilmişsin.

kır artık prangalarını

rahatlayacaksan
tükür elmacık kemiklerime

ödemeye hazırım günahlarımın bedelini

sen emrettin
ben kopardım dalından elmayı

nefretini getir dile
kinini kus yüzüme
ilk insan olmanın cehaletine say
sevmenin kabahat seyıldığı cennetinden kov beni

erdemli bir Adem’isem ben
vefa kılmadıysam bu aşka
tükürsen de yüzüme
rahmetler yağıyor diye Tanrıya şükrederim

Efkan ÖTGÜN