LEBUDA

örsüne vurduğun
kapalı bir kapı değil Lebuda
yüreğimin süveydasıydı

Habil öderken aşka dair diyetleri
ben acıya dair biriktirdiğim öşürleri
ödemeye hazırdım ta Şit’ten beri

kabul etmezken Tanrı Kabil’in sunaklarını
taş ile öğüttü
Habil’in yüreğine ektiği sevda tohumlarını

kan ile yoğurup o günün sevdasını
ikimize sofralar açtı Lebuda

öşürle yetinmem dersen Lebuda
sağarım göğün memesinden bütün aşkları
ne aç kalırsın hoyrat bir sevdaya
ne yalnızlıktan dem vurursun

tam şurada
gönlümün süveydasında
yerin hazır Lebuda

yar/a mı dedin

yar/ana merhem bu aciz beden
vahiy edildi ayetlerle
helal kılındı çatlayan tenine

fikrinde çatallaşmadan imgelerin
izin ver de öpeyim çatlayan dudaklarını

işgale uğramadan kalbimin süveydası
umuda kapılar aralandı gelirsin diye

yağmacılar kovuldu
hüznün hazanları döküldü

sabah namazı kılınmadan
gel de mayala senli bir düşe aşkı
ölümden söz etme Lebuda

Efkan ÖTGÜN