TANRININ ÖKSÜZ ÇOCUKLARI

Biz,
ahlaklı bir babadan,
erdemli bir anneden doğmuş
Tanrı’nın öksüz çocuklarıyız.

Aynı gökyüzünün altında,
aynı toprağın bereketi,
kardeşliğin kolu kuvvetiyiz.
Gülüşlerimiz farklı olsa da
aynı olur gözyaşımızın rengi.
Çünkü biz,
bir lokma ekmeği bölüşerek büyüdük;
yoksulluğun utancını
ellerimizin nasırlarıyla kapattık.

Birimiz dağ başında çoban,
birimiz komşunun yangınına koşan,
diğerlerimiz
doktor,
mühendis,
hâkim,
savcı’yız biz.

Alın terinin cömertliğine inanmış,
yüreği yeryüzü kadar büyük
Tanrı’nın öksüz çocuklarıyız.

Sesimiz kıstırılmış olsa da,
hatta susturulmuş olsak bile
hiçbir zaman âsi olmadık vatana,
millete
ve bayrağa.

Sofrada ekmeğimiz azaldı belki,
iktidarların kirli eli uzandı;
“Bugünler de geçecek.” dedik
ve umudun en koyu mavisine sarıldık.

Çünkü biz,
aç kalmanın ne demek olduğunu biliriz.
Bu yüzden,
bir çocuk aç kalırsa
bütün insanlık aç kalmıştır,
bir işçi düşmüşse
bütün omuzlar çöker,
Bir insan ölürse,
bütün insanlık ölür
bir kadın ağlarsa
kâinat ağlar, dedik.

Ve biz,
birbirimize yoldaş olmanın,
dost olmanın,
yâren olmanın şerefini
göğsümüzde taşıyan
Tanrı’nın öksüz çocukları olduk.

Ne bir efendinin kölesi olmayı kabul ettik
ne de koltuk sevdalısı iktidarların kuklası olduk.

Biz,
yoksulun yüreğine umut,
zenginin yüreğine korku olduk!
Aş olduk,
iş olduk,
eşitlik olduk.

Şimdi
tekrar tekrar haykırıyoruz:

Biz,
aynı gökyüzünün altında
yürekleri umut dolu
Tanrı’nın öksüz çocuklarıyız.

Aynı türkünün nakaratı gibi
birlikten yana,
emekten yana,
halktan yana
ve
haktan yana olan
Tanrı’nın öksüz çocuklarıyız.

Babamız ahlakın,
anamız erdemin,
kardeşliğimiz paylaşımın harcıyla yoğrulmuş.
Bu yüzden biz
Tanrı’nın öksüz çocuklarıyız.

Biz var oldukça
hiçbir siyasi iktidar umudu elimizden alıp karanlığa gömemez.
Çünkü
Mustafa Kemal gibi bir rehberimiz,
bir öğretmenimiz,
bir Başkomutanımız var.

Efkan ÖTGÜN