DÖRDÜNCÜ ÇAKRANIN SÜVEYDASI

Çocuksu düşlerden kalan saf bir sevdayla geldim
Bir yanı yamalı bohça gibi yüreğim
Bir yanı büyümemiş çocuk

Düşünce dizlerim acırdı
Dördüncü çakranın süveydasında

Avuçlarımda sevgiden misketler
Taşırken yüreğimin süveydasına
Ah ne hayaller biriktirmişim meğer yıllanmış bedenimde

Yuvarlandıkça yaşamda misketler
Yerli yerince yerleşti
Acılarımın üstüne birer birer

Ve sen geldin
Yıkarak bütün tabuları

Ele geçirdi bütün çakralarımı
Birinci çakramın derinlerine inerken
İkinci çakrayı pas geçmiştim ben
Üçüncü çakramda güneşim oldun

Oturarak dördüncü çakramın süveydasına
Beşinci çakramda boğazıma düğümlendi sevi tümcelerin
Altıncı çakrada aydınlatarak bütün dünyamı
Yedinci çakrayla başına taç yaptın beni

Uyumsuzluklarımı
Eskiden kalma alışkanlıklarıma ver
Devrik bir cuntanın başkomutanı
Yok etmişti bütün timüs’lerimi

Bir devir kapandı şimdi
İndirerek “gökyüzünü gözlerime”
Serdin “yeryüzünü ayaklarım altına”

Farkında olmadan kopardıysam
Sevmiyor’la biten bir papatya dalını
N’olur affet beni
Bırak ta kalayım dördüncü çakranın süveydasında
Öyle bir sevdim ki senli bir düzeni
Yalvarırım sürgüne yollama beni

Efkan ÖTGÜN