1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
848
Okunma
Gün döner, devran değişir…
Herkes, kaybolur kendi derinliğinde,
Nar’lar içerisinde yanar iken;
Fısıltılar çığ olur, düşler kaybolur
Boğulur gözyaşı kuyusunda,
Herkes bir hüzne sır olur.
Dışarıda rahmet yağar,
Bâl’lara ateş…
Aç çocukların emdiği sütte.
Eskimiş yüzlüler arar kendini,
Geçmişin eşiğinde…
Kilitsiz zaman zindanlarında,
Hazin düşüşleri oynar
Yaşamı özler iken.
Kavuşmalarda ayrılır insanlar,
Kangren olan yitik sevgilerle,
Düş uykusuna düçar olurlar…
M.Güneş
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz