1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1797
Okunma
Ey yalnızlığın yetim dili !
Şükür… kaşlarının gönül bilir eğrisine…
Yüz felcine çevirdin, su gibi gülüşlerimi,
Odalara yağan yağmurları içirttin bana,
Kehribardan nergise döndü bütün dünya.
Ne olmuş ? begonya çiçeklerini öpmüşsek güya,
Sen bütün acılarımın hesabını görüyorken
Biri gelişin, cevapsız kalmış sorularda,
Diğeri gidişin, kırılmış kirpik tufanlarında,
İki ölümle besleniyor kalbim artık….
Kurtulan da mutsuz senden kurtulmayan da. !
M.Güneş
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz