gök yüzüne seslenir sevda mısraları
karanlık eli bedenimde
sessizce çığlıklardır bu dizeler
bazı bazı öfke yelleri
ten ağırır
can bağırır
kurşun saplanır
düşer kovanı aklıma
ben vurdum diye yankılanır

gök yüzüne seslenir sevda mısraları
kim bilir kim bilebilir
nereye düşer bu yaprak
kan içer toprak
su alır götürür
sessizliği seni bizi
tane tane izler
bu derin bakışlı gözler
ufukta durur medet
istenmez yürek yakandan
düşer mi sevda mısrası yakandan

halat bağlanır körpe kollara
sis alır meydanı
sırat gelir aklına
fırat gibidir gürültüsü
kim bana kaldı haykıranlardan
göz yaşı olur
sel olur
yol olur
sevda mısralarından

bir beyaz tomurcuk filizlenir
yol kenarında
çiğnenme ey tomurcuk
haykır var oluşunu
yalancılara
ezenlere
ezmişlere
dünden geçmişlere
hepsi gitti
kalmadı bende varım diyenlerden
kurtulmadı sevda
aslında gitmesi gereken
o yürek çiğneyenlerden

S.G.