21
Yorum
70
Beğeni
5,0
Puan
1762
Okunma
Kalbimde kalbine anlatamadığım
Yosun tutmuş anlamlar yığınıyla
Öyle zor ki yalnızlığı giymek baharda
Gülüşünü bir güle benzetirim mesela
Sonsuza dek yaşayacakmış gibi durur
Göğsü yaralı bir kuşun kanatları altında
Gözlerini düşünürüm
Öyle karanlık ki yokluğun mesela
Var olmaktan utanır aynadaki hüzünlü yüzüm.
Seninle yaşamayı sevdim
Bir zamanlar tırnağımı geçirdiğim umutlar
Türküler serpti suskunluğumun çorak çığlığına
Yetinmeyi öğrendim sevginin yetimiyken oysa
Dolandım durdum çirkin bir yaraya sahiplenmiş sokaklarda
Islandım, sönmedim
Rüzgarına kapıldım yıldızkaydıran göğün
Sarsıldım, düşmedim yokluğuma
Yokluğun bile bir gıdım nefesken bu hüzünlü cana.
Kemiği kaynamamış acılarım var hala
Yüzüm unutulmuş bir yemin gibi diri
Hangi kuyuya attıysa seni hayat
Bil ki dibinde senden önce ben vardım
Ve kalbimde kalbine anlatamadığım
İncinmiş, kırılmış anlamlar yığınıyla
Bir adımlık yokluğunu yaşamak öyle zor ki.
Nedim KARDAŞ
5.0
100% (51)
Cevap Yaz